เมื่อวานขับรถผ่านโรงเรียนหลายโรงเรียน ระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร สังเกตเห็นป้ายต่างๆ มีไว้โชว์หน้าโรงเรียน มีโรงเรียนอยู่ในโรงเรียน ตั้งหลายชื่อ เลยลองเขียนเป็นกวีเล็กๆ พอได้อรรถรส อ่านแล้วให้อมยิ้ม นักการศึกษาอย่าคิดมากนะครับ
การศึกษาเอ๋ย...การศึกษา
นโยบาย...ท่านสรรหา...มาจากไหน
มาเพื่อเปลี่ยน...เวียนสักพัก....แล้วจากไป
สิ่งหลงเหลือ....เตือนไจ....คือป้ายแขวน
ยกตัวอย่าง...โรงเรียน...ในโรงเรียน
ต่างช่างคิด...ช่างเขียน....เวียนสุดแสน
ทำสักพัก...เหลือไว้...เป็นป้ายแทน
มิดูแคลน....งดงาม...ตระการตา
ข้าได้เป็น...โรงเรียนดี....ศรีตำบล
เป็นโรงเรียน...ต้นแบบ...การศึกษา
เป็นโรงเรียน...ประชารัฐ...คัดให้มา
เป็นโรงเรียน...สองภาษา...ข้าก็มี
เป็นโรงเรียน...น่าอยู่...และน่ามอง
เป็นโรงเรียน...ตามครรลอง....พุทธวิถี
เป็นโรงเรียน...สุจริต....คิดดี๊ดี
เป็นโรงเรียน...ทวิภาคี...ที่แบ่งปัน
เป็นโรงเรียน...รักการอ่าน...อันผาสุก
เป็นโรงเรียน...ไร้ทุกข์...ส้วมสุขสันต์
เป็นโรงเรียน?ในฝัน...สุดอัศจรรย์
เป็นโรงเรียน...คู่ขนาน...คู่พัฒนา
เป็นโรงเรียน...ส่งเสริม...คุณธรรม
เป็นโรงเรียน...ชั้นนำ...อาเซียนศึกษา
เป็นโรงเรียน...พฤกษศาสตร์...อันงามตา
เป็นโรงเรียน...ภูมิปัญญา...ท้องถิ่นไทย
เป็นโรงเรียน...มาตรฐาน...ของสากล
เป็นโรงเรียน...อยู่บน...หลักการใหญ่
เป็นโรงเรียน...ส่งเสริม...ประชาธิปไตย
เป็นโรงเรียน...พอเพียงไว้...ให้ก้าวเดิน
เป็นโรงเรียน...ส่งเสริม....สหกรณ์
เป็นโรงเรียน...กินนอน...ไม้เก้อเขิน
เป็นโรงเรียน...สีขาว...แสนเพลิดเพลิน
เป็นโรงเรียน...ที่เจริญ....กว่าใครใคร
เป็นโรงเรียน...ลดเวลาเรียน...เพิ่มเวลารู้
เป็นโรงเรียน...ของครู....สมัยใหม่
เป็นโรงเรียน...แม่เหล็ก....ดึงดูดใจ
เป็นโรงเรียน...สุดท้าย...ไอซียู
***************************
เลิศชาย ปานมุข
6 เมษายน 2560
