?ดีพะยะค่ะ? นิทานเพื่อการมองโลกในแง่ดี

[เลิศชาย ปานมุข]

?กาลครั้งหนึ่ง มีนครอยู่นครหนึ่ง และมีกษัตริย์ครองนคร
กษัตริย์ทรงโปรดปรานการท่องป่าล่าสัตว์เป็นอันมาก
กษัตริย์ทรงมีมหาดเล็กคู่ใจเป็นที่ปรึกษาอยู่คนนึง

วันหนึ่งได้เกิดกบฏขึ้นภายในพระนคร มีคนลุกฮือขึ้นจะโค่นอำนาจกษัตริย์
ซึ่งก็มีแววจะชนะซะด้วย เมื่อกองทัพกบฏประชิดเมือง
กษัตริย์ก็ได้ปรึกษากับคนสนิทเป็นการใหญ่
ซึ่งรวมไปถึงมหาดเล็กคู่ใจของเขาด้วย กษัตริย์ถามว่า

?เจ้าคิดยังไงกับเรื่องนี้?
?ดีพะยะค่ะ?
?ดียังไง?
?สถานการณ์เวลานี้แม้จะดูไม่สู้ดีนัก แต่อย่างน้อยเราก็จะได้รู้ว่า
ใครบ้างที่จะจงรักภักดีกับเรา ใครที่คิดจะแปรพรรคไปด้านโน้น
ซึ่งหากเราปราบกบฏครานี้ลงได้ ท่านก็จะเหลือแต่ลูกน้องที่จงรักภักดีกับท่าน
ทำให้ไม่ต้องกังวลพระทัยอีกต่อไปพะยะค่ะ?
?อืม นั่นสินะ?

หลังจากนั้นกษัตริย์ก็มีกำลังใจเป็นอันมาก และปราบกบฏลงสำเร็จ
หลังจากนั้นไม่นานพอย่างเข้าหน้าฝนฝนก็ตกหนักจนท่วมลามเข้าในพระนคร
ทำให้การคมนาคมติดขัด ไม่สามารถเดินทางออกนอกพระนครได้
กษัตริย์ที่ปกติจะออกป่าล่าสัตว์ก็เกิดอาการหงุดหงิด
กษัตริย์ก็ปรึกษามหาดเล็กอีกครั้ง

?เจ้าคิดยังไงกับเรื่องนี้?
?ดีพะยะค่ะ?
?ดียังไง?
?ถึงแม้ตอนนี้เราจะไม่สามารถสัญจรไปไหนมาไหนได้ ก็ไม่เป็นไรพะยะค่ะ
เนื่องจากตอนนี้เป็นหน้าฝน
อย่างไรเสียการเสด็จออกป่าก็คงไม่สนุก
เป็นแน่แท้ และเป็นการดีเสียอีกที่พอน้ำลด
เกษตรกรเราก็จะได้ทำการเพาะปลูกได้ผลผลิตงอกงาม และ
สามารถกักตุนเสบียงได้ในยามจำเป็น
พะยะค่ะ?
?อืม นั่นสินะ?

พอเสร็จสิ้นหน้าฝนและน้ำลดแล้ว
กษัตริย์ก็ทรงออกป่าล่าสัตว์ตามที่พระองค์ชอบเหมือนเดิม ซึ่งมหาดเล็ก
คนเดิมก็ติดตามไปด้วย แต่แล้วขณะที่พระองค์ทรงอยู่บนหลังม้า
ปลอกพระขันธ์หรือมีดพกที่เหน็บเอว
ได้รั่วทำให้มีดหล่น เฉือนนิ้วก้อยของ
กษัตริย์ขาดไปต่อหน้าต่อตา
กลายเป็นคนนิ้วด้วน กษัตริย์จึงถามมหาดเล็กเช่นเดิม

?เจ้าคิดยังไงกับเรื่องนี้?
?ดีพะยะค่ะ?
?ดียังไง หา(ใส่อารมณ์โกรธสุดๆ)?

?ยังไงก็ดีกว่าตายพะยะค่ะ?

กษัตริย์โกรธเลือดขึ้นหน้ามาก
สั่งทหารนำมหาดเล็กคนนั้นไปขังลืมในคุกขี้ไก่

และแล้ว 10 ปี ผ่านไปกษัตริย์ได้ออกล่าสัตว์เหมือนเดิม
ขณะที่มหาดเล็กก็ยังถูกลืมอยู่ในคุกขี้ไก่เหมือนเดิม
ครานี้เป็นโชคร้ายของกษัตริย์เมื่อเข้าป่าไปเจอกับเผ่ากินคน
ซึ่งมีจำนวนมากกว่าจำนวนทหารที่ติดตามไปด้วยมาก
ทหารทั้งหมดจึงถูกจับ
และถูกต้มกินเป็นๆหมดเกลี้ยง
จนเหลือแต่กษัตริย์คนเดียว

เมื่อเผ่ากินคนเตรียมจะเชือดกษัตริย์ลงหม้อ
ได้สังเกตเห็นว่ากษัตริย์ไม่มีนิ้วก้อยเท้า
ซึ่งทางเผ่ากินคนได้มีความเชื่อถือว่าเป็นตัวกาลกินี
กินเข้าไปแล้วจะเกิดภัยพิบัติใหญ่หลวงแก่เผ่า
จึงสั่งปล่อยตัวกษัตริย์ไปซะ
กษัตริย์ดีใจมาก

เมื่อกษัตริย์ดีใจที่รอดตายกลับเมืองได้ จึงนึกถึงคำเมื่อ 10
ปีก่อนของมหาดเล็กคู่ใจ จึงลงไปที่คุกขี้ไก่
และสั่งปล่อยตัวมหาดเล็กคู่ใจทันที
และทรงเล่าเหตุการณ์ที่เจอมาด้วยความดีใจที่รอดชีวิตมาได้

?อืม คำเจ้าเมื่อ 10 ปีก่อนเป็นจริง
ยังไงนิ้วก้อยด้วนก็ยังดีกว่าตายจริงๆ?
?พะยะค่ะ?
กษัตริย์จึงถามต่อ

?แล้วอยู่ในคุกขี้ไก่เป็นไงบ้างล่ะหือ?
?ดีพะยะค่ะ?

กษัตริย์ทำหน้างง

?ดียังไง?
?ถ้ากระหม่อมไม่อยู่ในคุก ก็ทรงเสด็จตามท่านไปในวันนั้นด้วย
และคงจะโดนเผ่ากินคนกินไปแล้วพะยะค่ะ?


ที่มา : http://www.yimtamphan.com/

• Tweet