ฐาน...?

[เลิศชาย ปานมุข]

ฐาน...?

***************

เราพยายามสร้างพื้นฐานความรู้ของเด็กในแนวระนาบ ให้กว้างและใหญ่ โดยมุ่งหวังให้มีฐานความรู้ที่มั่นคงรองรับสิ่งต่างๆในวิวัฒนาการของสังคมมนุษย์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว แต่บางครั้งฐานที่สร้างนั้น ก็ใหญ่เกินความจำเป็นในการใช้ประโยชน์ กับชีวิตจริง ของอายุและช่วงวัย จึงเป็นความเสียเวลา และความน่าเบื่อหน่ายของเด็กในการเรียนรู้ เพราะเราไม่สามารถสร้างฐานที่ใหญ่พอรองรับองค์ความรู้พื้นฐานที่มากมาย ในเวลาจำกัดเพียงน้อยนิดได้ทั้งหมด เราเรียนรู้ในระบบโรงเรียน โดยเฉลี่ยแค่ 12 ปี แต่เราจำเป็นต้องอยู่ในโลกใบนี้ 60-70 ปี ถ้าไม่มีอุบัติภัยเกิดขึ้นกับชีวิตก่อน นั่นหมายความว่า เราเรียนรู้จากการใช้ชีวิตหรือที่เรียกว่าประสบการณ์มากกว่า ถึง 4 เท่า (ซึ่งผู้ใหญ่อย่างเราๆก็คงพอรับรู้ว่าสิ่งที่เรียนมากับการทำงานในชีวิตจริงๆนั้น เป็นอย่างไร เรานำความรู้ที่เรียนมาใช้มากน้อยเพียงใด และเรามาหาความรู้เพิ่มเติมเพื่อใช้ในการทำงานใช่หรือไม่) ดังนั้น เราจึงควรสร้าง กระบวนการคิดและจินตนาการ เพื่อให้เด็กเกิดความอยากในการเรียนรู้ โดยผ่านประสบการณ์ให้มากขึ้น เพื่อให้เด็กได้ขยายฐานความรู้ที่มีอยู่ได้ด้วยตนเอง โดยการแสวงหา ไม่ใช้การอัดเนื้อหาลงไปเพียงเพื่อไว้ใช้ในการสอบแข่งขัน สรรพวิทยาการที่เราใช้อยู่ในปัจจุบันนี้ ล้วนเกิดขึ้นมาจากจินตนาการของคนรุ่นก่อนๆแทบทั้งสิ้น

คิดเล่นๆ ปัจจุบันนี้ เราพยายามสอนเด็กเกี่ยวกับภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกิดขึ้น เพื่อรับมือและเอาตัวรอด เพราะประเทศของเรามีความเสี่ยงโดยเฉพาะพื้นที่ลุ่มต่ำกับน้ำท่วม ซึ่งเชื่อว่า ความรู้ในกระดาษและหน้าจอของเด็กๆเกือบทุกคนคงทราบดี และก็ชื่นชมในร้อยละของความสำเร็จ ?นักเรียนร้อยละร้อยมีความรู้เรื่องภัยพิบัติน้ำท่วม? แต่ หากเกิดน้ำท่วมขึ้นมาจริงๆในเวลาเฉียบพลัน ?นักเรียนร้อยละเท่าไหร่ ที่ว่ายน้ำเป็น และเอาตัวรอดได้ โดยไม่มีผู้ปกครอง?

********************
เลิศชาย ปานมุข
17 เมษายน 2560

• Tweet