เมื่อ: กรกฎาคม 31, 2017, 05:12:19 PM
บทกวีนี้ เขียนขึ้น จากความรู้สึก ที่มองปัญหาการศึกษา ที่เราๆท่านๆรับรู้และได้เห็น ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็คงรับรู้ ก็หวังเพียงว่าการศึกษาของไทยเรา คงจะแก้และเดินถูกทางสักที เพราะประเทศไทยเด็กเรียนหนักเป็นอันดับที่สองของโลก แต่ทำไม การประเมินการศึกษาระดับนานาชาติ ประเทศไทยกลับได้คะแนนน้อยกว่าประเทศที่มีชั่วโมงเรียนน้อยกว่าเรามากมาย นี่คือโจทย์ที่เราต้องคิดและร่วมกันแก้ปัญหาครับ
ว่าด้วย.....ปัญหา (บางส่วน) ของการศึกษาไทย
***********************************
วันนี้...การศึกษา...ยังถอยห่าง
บนเส้นทาง...กว่าร้อยปี...ที่น่าช้ำ
ถูกปรับเปลี่ยน...เวียนวน...จนมืดดำ
ระบบเอ๋ย...ระบบทำ...นำต่ำลง
ปัญหาแรก......คือหลักสูตร...ที่เปลี่ยนไป
เขาให้ใช้...เทคโนโลยี...ที่สูงส่ง
แต่ลืมมอง...ความเป็นจริง...ที่ยังคง
ว่าโรงเรียน...ไกลสุดโต่ง...นั้นยังมี
บ้างบอกเปลี่ยน..ไปตาม...ยุคสมัย
ให้ก้าวทัน...หรือเหนือใคร...ในโลกนี้
อยากยืนอยู่...ตรงแถวหน้า...ในภาคี
หลักสูตรนี้...ต้องยอมรับ...กันทุกคน
การปรับเปลี่ยน...ตามสมัย...นัยว่าดี
เพราะทุกอย่าง...ที่ทำนี้...มีเหตุผล
แต่การปรับ...การเปลี่ยน...ยุ่งระคน
ขอให้ยึด...อัตลักษณ์ตน...ให้แน่นอน
ปัญหาที่สอง....โรงเรียนในถิ่น...อันกันดาร
ขาดอาคาร...ขาดสถานที่...ขาดสื่อสอน
ขาดโต๊ะเรียน...ขาดครู...ขาดอุปกรณ์
ขาดความเอื้อ...อาทร...จากหน่วยงาน
เพราะโรงเรียน...หลายแห่ง...นั้นยังขาด
อยากให้ผู้ใหญ่...ในชาติ...ช่วยประสาน
ช่วยพัฒนา...สถานที่...ตัวอาคาร
ส่งครูไป...ให้ครบครัน...ทุกชั้นเรียน
เด็กจะได้...เรียนรู้...อย่างเต็มที่
พัฒนาการ...ที่พึงมี...ทั้งอ่านเขียน
จากอุปกรณ์...ที่พร้อม...ในการเรียน
จะส่งเสริม...ให้เด็กเพียร...ไม่ต้องอิง
งบประมาณ...พัฒนา...มีน้อยนิด
มันยึดติด...ค่าหัว...ถัวทุกสิ่ง
ยิ่งนักเรียน...เหลือน้อย...คอยประวิง
จะทำสิ่ง...อื่นบ้าง...ยังยากทำ
งบประมาณ...ของโรงเรียน...ขนาดเล็ก
แค่อาหาร...ของเด็ก...แสนเจ็บช้ำ
ต้องเจียดจ่าย...ให้พอเด็ก...ทุกรายนาม
งบซื้อสื่อ ก็น้อยตาม ไปทุกที
ปัญหาที่สาม.......เทคโนโลยี...ที่อัพเดต
ทั้งโทรศัพท์... ทั้ง ไลน์ เฟส...ไปถึงที่
อยู่บนจอ...รอสัมผัส...ได้ทันที
มันยั่วยุ...ให้เด็กนี้...หลงทางกัน
ปัญหาที่สี่......การสอบของเด็กไทย
มันเน้นให้...วัดกันที่...การแข่งขัน
วัดการสอบ...วัดคะแนน...ที่ได้กัน
แต่หลงลืม...สิ่งสำคัญ...คือความดี
ปัญหาที่ห้า..... การเรียนเด็กไทย
ไม่รู้เรียน...ห่าเหวอะไร...ทุกวันนี้
เรียนธรรมดา...เรียนพิเศษ...ติวเข้มก็มี
เวรกรรมนี้...ตกที่เด็ก...ไปตามกัน
ปัญหาที่หก.....การประเมิน ที่วุ่นวาย
จุดมุ่งหมาย...บอกพัฒนา...บอกสร้างสรรค์
ทุกมาตรฐาน...ทำสามปี..ดูสามวัน
เอกสารครบ...ตอบให้ผ่าน..การันตี
แต่โรงเรียน...ทุกที่...ย่อมแตกต่าง
บริบท...มันกว้าง...เมื่อต่างที่
ท่าน สมศ...วัดเกณฑ์เดียว...ทั่วธานี
แล้วแบบนี้...ประโยชน์...คืออะไร
อีกอย่างหนึ่ง...คือตัว...ผู้ประเมิน
บางกลุ่ม...มาตรฐานเกิน...บางกลุ่มขาดหาย
ผู้ประเมิน...ยังต่างกัน...นั้นฉันใด
โรงเรียนที่ผ่านไป...มาตรฐาน...คงต่างกัน
มีปัญหา...อื่นๆ...อีกมายมาย
อีกทั้งครู...ทั้งหลาย...และ ผู้บริหาร
ทั้งตัวเด็ก...ผู้ปกครอง...สารพัน
ปัญหานั้น...เราจะแก้...กันอย่างไร
ตัวอย่าง...หกปัญหา...ที่กล่าวมา
มันสั่งสม...ผ่านมา...แต่ครั้งไหน
แค่เศษเสี้ยว...ปัญหา...การศึกษาไทย
ทุกภาคส่วน...ต้องร่วมใจ...พัฒนา
สุดท้ายนี้...มีข้อคิด...อยากฝากไว้
กับความหมาย...ของคำว่า...การศึกษา
แท้จริงคือ...การสร้างสรรค์...การพัฒนา
สุดท้ายก็เพื่อคุณค่า ?ความเจริญงอกงามของชีวิต?
***********************************
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: ตุลาคม 23, 2018, 06:55:59 PM โดย เลิศชาย ปานมุข »
