รักของเราใน..เงาของใคร

[เลิศชาย ปานมุข]

ความรัก อาจจะเป็นความเจ็บ..ในบางที เป็นความสุข...ในบางครั้ง เป็นความเหงา..ที่ไม่ได้รับเชิญ เป็นได้ทุกๆอย่าง และก็ย่อมเปลื่ยนแปลง..ได้ทุกๆสิ่ง

ซึ่งสิ่งเดียวที่ความรักมอบให้ และ แน่นอน คือ ความหวานปนความเจ็บ ยิ่งอยากถวิลหาความหวานมากเท่าไร ก็ยิ่งถล้ำลึก ลงไปในความเจ็บปวด จนยากที่จะ..ถอนตัวมากเท่านั้น

การที่ใครคนหนึ่งได้ก้าวเข้ามา..ในชีวิต
จากหัวใจที่เคย...ว่างเปล่า
จากเรื่องราว...ที่ไม่เคยเปลื่ยนแปลง
จากชีวิตประจำวัน...ที่ซ้ำซาก
จากวันหยุดที่เป็นได้แค่เพียง...วันหยุด

จากความทุกข์ที่ใจ..ไม่เคยมีใคร
จากจานข้าวที่เคยมีเพียง..หนึ่งใบ
จากเพลงรักที่เคยฟัง..แบบไม่คิดอะไร
จากตารางชีวิต ที่เคยขีดเอง...กลับมีคนเขียนให้
จากที่เคยเดินคนเดียว..กลับมีคนคอยเคียง
และ จากหัวใจที่เคยใช้เพียงการดำรงค์อยู่ของชีวิต กลับมีความหมาย และ คุณค่าอย่างสมบูรณ์ เมื่อเธอคนหนึ่งคนนั้น ก้าวเข้ามาพร้อมกับ คำว่า...รัก

ซึ่งความรักแรกๆดูเหมือนจะมั่นคง แต่ก็เปลื่ยนแปลงได้ทุกขณะ ไม่เคยมีความแน่นอนในวันเวลา ซึ่งในตัวความรักเองก็ไม่เคยให้ใคร คนหนึ่งคนใด ได้สมหวังเกินครึ่ง ในรักที่ตนมี..สักครั้ง

ซึ่งระยะห่าง..ระหว่างรัก..ของใครคนหนึ่ง กับความรักที่มอบให้ไปกับเธอ..หนึ่งคน
จะรักถึงเมื่อไร..ที่รักของใครคนหนึ่ง จะเดินทางมาถึง รักของเธอหนึ่งคน..นั้นไม่มี

วันวานและวันนี้ ในความต่างในความรัก ในลมหายใจของหัวใจของเราสอง ค่อยๆแหลกสลายลง และจางเลือนลางลงทุกที บ่อยครั้งในความบอบบางในแสงแห่งรัก วันและคืนเหล่านั้น ไม่ใช่..สูญเปล่า

เพราะมันทำให้ ทั้งเธอและฉัน ได้สัมผัสบทเรียนของความรัก ในความไม่แน่นอน ของความจริงใจ มั่นคง และคำสัญญา ที่เคยผูกมัดกันด้วย..หัวใจสองเรา

ที่ทำให้ฉันได้พบกับโลกใหม่ ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา..ในบทเรียนของผู้พ่ายแพ้
การพลัดพราก การจากลาของความรักที่เคยมี มันอาจไม่ใช่สิ่งเลวร้าย..เสมอไป

ซึ่งในบางที ก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไมจะต้องผูกพันกับใครบางคน..มากมาย
ทั้งๆที่เธอคนนั้น ดูเหมือนจะผ่านเข้าในชีวิต เพียงเพื่อจะ..จากไปเท่านั้น
ไม่เคยเข้าใจ..ว่าทำไมต้องรักเธอ ทุ่มเทให้เธอมากมาย..อย่างนี้

อาจจะเป็นที่ในหัวใจ เมื่อรักใครสักคนแล้ว ก็ต้องมีชีวิตอยู่บนความเจ็บปวด อย่างที่เป็นอยู่โดยไม่มี...ทางหลุดพ้นกระนั้นหรือ คำถามก็ยังคงเป็นคำถามต่อไป ไร้ซึ่งคำตอบ..ของหัวใจ

ซึ่งยังไงก็คงหนีไม่พ้น..ความจริง
ไม่ว่าจะทนเพียงสักเท่าไร
ไม่ว่าจะรักมากขนาดไหน
และ ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร

ถ้าอีกคนไม่เห็นค่าในความรัก ก็ย่อมหมดเวลาลง กับสิ่งที่ทำไปในหัวใจเธอเช่นกัน เพราะความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ถ้าคนหนึ่งคนใดหมดใจ อีกคนทำเช่นไร ก็คงเป็นได้แค่เพียง รั้งวันและเวลาไม่ให้หายไปจากหัวใจให้..ช้าที่สุด และ เพียงเท่านั้นจริงๆ

ซึ่งสุดท้ายความรักที่แตกต่างกันในความเท่า ที่มีให้เธอไป ในหัวใจของคนเรานั้น ย่อมมีช่วงเวลาแห่งความทรงจำ ช่วงเวลาแห่งความสุข ช่วงเวลาแห่งความเศร้ากันทุกคน มันอาจจะแตกต่างกันแค่เพียงเวลาที่คนหนึ่งคนใด รอคอย กับบางสิ่ง กับบางคน กับเวลาบางที่ไม่เท่ากันของใครบางคน...ที่เจ็บกว่ากัน

?มีเพียงหัวใจของคน..ที่มีรัก และ เจ็บในรักเท่านั้น ที่จะบอกกล่าวได้อย่าชัดเจนว่า..ความรัก..คืออะไร?


credit  :  Kavee
ที่มา  :  siamsouth.com

• Tweet