บนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรสักอย่างที่เป็นของของเรา

[เลิศชาย ปานมุข]

ยามแรกเกิดบนโลกเรามาพร้อมเสียงร้องไห้ของเราเอง

ยามเราจากโลกนี้มาพร้อมเสียงร่ำไห้ของคนที่อยู่ข้างหลัง

กระบวนการในห้วงเวลาระหว่าง เกิด และ ตาย เรานิยามไว้ด้วยคำว่า "ชีวิต"

ธรรมชาตินี่เป็นครูสอนอันน่าทึ่ง!

แมวชอบกินปลา แต่แมวไม่สามารถอาศัยในน้ำ , ปลาชอบกินตัวหนอน แต่ปลาไม่สามารถอาศัยบนบก

นี่แหละชีวิต.. ยามที่เราได้บางสิ่งมา เราอาจต้องยอมสูญเสียบางอย่างไป

ยามที่ยึดบางอย่างไว้ , เราอาจต้องยอมปล่อยบางอย่างไป.

ชีวิต ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เราไม่มีทางได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ปรารถนา

ฉะนั้น อย่าเสียเวลาไปจัดแจง แบกเรื่องของคนอื่นมากนัก; อย่าเคร่งเครียดบีบคั้นจนทำร้ายตนเอง ; อย่าหมกมุ่นอยู่กับอดีตที่ล่วงไปแล้ว เพราะเรามิอาจหวนกลับไปแก้ไขอะไรได้ ,อย่ายึดมั่นถือมั่นกับปัจจุบัน เพราะชีวิตต้องเคลื่อนไปข้างหน้าตลอดเวลา !

*บนโลกใบนี้ ไม่มีอะไรสักอย่างที่เป็นของของเรา นอกจากร่างกายที่มีสุขภาพดี. จงดูแลสุขภาพของตนเองให้ดี

*อย่าอวดโอ่เงินทองเพราะพลันที่เราจากโลกนี้ไป เงินทองเหล่านั้นก็เป็นแค่เศษกระดาษ

*อย่าโชว์กร่างหน้าที่การงาน เพราะแม้นเราจากไปก็จะมีคนที่ทำงานนั้นๆได้ดีกว่าเรา

อย่าอวดโอ่บ้านหรือคฤหาสน์ เพราะพลันที่เราจากไป บ้านหลังนั้นก็กลับกลายเป็นของคนอื่น

อย่าอวดโชว์รถหรู เพราะพลันที่เราจากไป คนถือกุญแจรถก็ไม่ใช่เราเสียแล้ว !

*เรามีสิ่งเดียวเท่านั้นที่อวดโชว์ได้ คือ สุขภาพดีๆ ของเรา เพราะในขณะที่เพื่อนๆ ของเรานอนป่วยพะงาบๆ เสียชีวิตด้วยโรคร้าย แต่เรายังกระฉับกระเฉง ไปนอนอาบแดดริมชายหาด , จิบน้ำชาหอมกรุ่น ,ท่องเที่ยวไปอย่างรื่นรมย์

สุขภาพที่ดี คือ ความรับผิดชอบของเรา เป็นสิ่งเดียวที่เป็นของของเราอย่างแท้จริงตลอดเวลาที่เราอยู่บนโลกใบนี้ จงแสดงความรับผิดชอบดูแลสุขภาพร่างกายให้ดีเถิดพวกเรา !

หมายเหตุ : แปลจากต้นฉบับภาษาอังกฤษ

ที่มา : https://www.digitalupdatebysura.com/

• Tweet