ชีวิตคนเราเหมือนดั่งเม็ดทรายเล็กๆ ในนาฬิกาทรายที่ไหลรินไม่สิ้นสุด ตัวอย่างเม็ดทรายของนาฬิกาทรายประหนึ่งดั่งทุกๆความรู้สึกทุกๆเรื่องราวของ คนเรา ย่อมไม่อยู่กับที่มีการร่วงหล่นและกลับคืน มีสุขได้เพียงชั่วลมพัดผ่านสักพักทุกข์ก็เข้ามาทัก ดีใจได้เสียใจก็รออยู่ สมหวังได้ผิดหวังตามมาดั่งเงา ต่างกันแค่เพียงช่วงเวลาแห่งการหมุนเวียนของหัวใจในแต่ละคน
บางครั้งในบางคนความสุขมาเพียงเพื่อรอคอยความทุกข์มาสลับสับเปลื่ยนเท่านั้น และบางทีในบางคน มีทุกข์จนลืมว่าความสุขเป็นเช่นไรในหัวใจ อาจจะเป็นเพราะว่านาฬิกาทรายของแต่ละคนแต่ละความรู้สึกที่แตกต่างกัน เวลาแห่งการสับเปลื่ยนย่อมที่จะหมุนเวียนช้าเร็วไม่เท่ากัน
แม้ความรู้สึกของแต่ละคนจะถือกำเนิดมาจากทรายในกาลเวลาเช่นเดียวกัน แต่ในความรู้สึกของบางคนเป็นได้แค่เพียงเม็ดทรายที่ร่วงหล่นและจมหาย ประหนึ่งดั่งแฝงตัวอยู่ใต้นาฬิกาทราย ไม่ได้มีโอกาสกลับมาสลับหมุนเวียนดั่งเช่นเม็ดอื่น อาจจะเป็นเพราะว่าทรายเม็ดนั้นกลัวที่จะหมุนเวียนขึ้นมาเจอกับสิ่งเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆและยอมทำตัวเองให้เป็นดั่งเม็ดทรายที่จมอยู่ใต้นาฬิกาทราย ของหัวใจตน
ในขณะที่บางคนเป็นเม็ดทรายที่ถูกหล่อหลอมด้วยความรู้สึก แห่งความทรงจำที่เจ็บปวด ให้เป็นเม็ดทรายแห่งความหวัง ไม่ว่าจะหมุนเวียนขึ้นลงอยู่กี่ครั้งก็พร้อมที่จะสู้โดยไม่ท้อ การที่ต้องเจ็บปวดซ้ำๆกับเรื่องเดิมๆ เส้นทางที่ผ่านมาย่อมทิ้งหนทางแห่งวันใหม่ให้คุณเสมอ เพียงแต่คุณมองเห็นและนำมาใช้ได้แค่ไหนในหัวใจของคุณ
และคำตอบของเม็ด ทรายเม็ดนั้นก็ย่อมต้องรู้คุณค่ากับสิ่งที่กาลเวลาเดินผ่านทิ้งไว้ให้ เมื่อรู้คุณค่าและที่มาของชีวิตอย่างถ่องแท้แล้ว ก็ย่อมต้องรู้จักรักทรายเม็ดอื่นๆในความรู้สึกของหัวใจตน เวลาที่ผ่านไปไม่หวนคืนมาไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวังแค่ไหน ไม่ว่าจะเร็วหรือนานเพียงไร ไม่ว่าจะเจ็บหรือช้ำเพียงใด และไม่ว่าผลลัพท์จะเป็นอย่างไร ทุกๆสรรพสิ่งยังคงเป็นเช่นนั้นเสมอๆ ผ่านเข้ามาเพื่อให้คุณเรียนรู้ เพื่อที่จะก้าวผ่านมันไปมิใช่ให้จมอยู่กับสิ่งที่ผ่านเข้ามาและมองไม่เห็น วันใหม่ในหัวใจ
ทุกๆความเจ็บที่ผ่านเข้ามาประหนึ่งดั่งฝังเป็นตะกอนแห่ง ความหลังแห่งห้วงอดีตกาล ไร้หนทางที่จะเปลี่ยนอะไร ไม่มีใครที่จะย้อนเวลาคืนกลับไปเพื่อจะแก้ไขเรื่องในอดีตได้ ทุกๆเรื่องราวที่เคยเจ็บช้ำ ไม่มีใครที่จะรั้งเวลาหรือหยุดเพื่อจะกลับไปแก้ไขมันได้ ทุกๆสิ่งที่ผ่านเข้ามาเพียงเพื่อจะผ่านออกไปตามท่วงทำนองแห่งวันวาน
คุณคงทำได้แค่เพียงเก็บเกี่ยววันเวลาที่ดีๆของทุกๆสิ่งในหัวใจ และสิ่งที่เป็นทุกๆความเจ็บช้ำ ก็ปล่อยให้มันร่วงหล่นไปตามกาลเวลา รอเพียงแค่เวลาที่ทรายเม็ดนั้นกลับคืนมาและนำสิ่งที่เคยทำให้เม็ดทรายเม็ด นั้นร่วงหล่นลงไป มาเรียนรู้เพื่อที่จะอยู่กับมัน หาไม่แล้วมันคงเป็นได้แค่เพียง เม็ดทรายที่ไร้ค่า....ในหัวใจคุณ ร่องรอยความร้าวรานแห่งอดีตทำให้คุณนั้นเจ็บ แต่มันจะเจ็บยิ่งกว่าถ้าเป็นการเจ็บ..แล้วไม่จำ
เครดิต : Kavee
www.siamsouth.com
